Time flies when you’re having fun, lâh!

En dat heb ik! Ik kan bijna niet geloven dat meer dan de helft van mijn tijd in Kuala Lumpur er alweer op zit. Over 8 weken sta ik alweer met mijn hele hebben en houwen op koude, Nederlandse bodem. Vooral de maanden oktober en november lijken slechts enkele weken geduurd te hebben in mijn eigen beleving. Voorbij gevlogen, dat zijn ze, maar ik heb dan ook zeker niet stil gezeten.
(Lâh is overigens een woord dat door veel Maleiers gebruikt wordt als afsluiting van een zin. Het is een soort stopwoord, maar het heeft geen echte betekenis, even voor de mensen die dit graag wilden weten haha!)

Na het vertrek van mijn familie heb ik mijn leventje hier weer voortgezet met waar ik gebleven was. ‘Back to normal life’, en gewoon weer 5 dagen per week stage lopen, wat me tot dusver nog steeds goed bevalt. Met mijn collega’s heb ik het erg naar mijn zin en er hangt een gezellige en ontspannen sfeer op kantoor, mede mogelijk gemaakt door slapende collega’s om 15.00 uur ’s middags. Het eerste weekend na het vertrek van mijn familie (16-11) had ik een ‘annual dinner’ van mijn werk in een 5 sterrenhotel. Asia Experience (mijn stagebedrijf) is een dochteronderneming van de Wawasan TKH Group. Deze organisatie heeft in totaal 10 organisaties onder zich, waarvan 5 toeristische organisaties. Asia Experience is er hier dus 1 van. Dit annual dinner event was georganiseerd voor al deze 5 organisaties, waardoor we in totaal met zo’n 300 mensen waren. Zoals de naam al doet vermoeden stond dit event voornamelijk in het teken van eten, eten en nog meer eten, wat overigens niet zo gek is aangezien eten een van de belangrijkste gebeurtenissen is in het dagelijks leven van de mensen hier. Ondertussen trad er een live bandje op dat 9 van de 10 noten vals zong. Naast dit alles werden collega’s naar voren geroepen en werden er maar liefst zo’n 30 reizen weg gegeven in Azië, Europa, Australië en bestemmingen naar keuze. Niet mis dus!

Nog steeds vragen collega’s mij ‘s ochtends of ik al ontbeten heb en wat ik dan heb gegeten. Ik zeg al ruim 3 maanden hetzelfde; ja, ik ontbijt altijd thuis met óf melk met cornflakes, óf brood met kaas (jaja, Nederlandse kaas), terwijl zij op dat moment zitten te genieten van vette Nasi Lemak (rijst met kip, ei, komkommer en kokos in bananen bladeren).
Al met al, het event was erg geslaagd en het eten was heerlijk. Na de tijd nog een fotoshootje gehouden met collega’s, maar ook met onbekenden die graag even op de foto wilden. Kwam die foute grijze glitterlegging die we ooit met carnaval aan hebben gehad, toch nog een keer van pas.

Afgelopen weekend stond weer in het teken van een weekendtrip voor Lianne en mij. Dit keer ging de reis naar Pangkor, een eiland aan de westkust van Maleisië. Ons oorspronkelijk idee was om een taxi te boeken die ons naar de havenplaats Lumut aan de westkust van het vaste land van Maleisië bracht, maar omdat de bus zo goedkoop was (lees: heen en terug voor nog geen €15,-) hebben we toch maar een gokje genomen en ervoor gekozen om ons ook met deze trip per bus te laten vervoeren. Aangezien we nogal slechte ervaringen hebben met het reizen per bus hadden we ons alle rampscenario’s al voorgesteld, maar achteraf viel het allemaal reuze mee. De heenreis duurde zo’n 4 uur, de terugreis zo’n 5 uur. Daarnaast duurde het tripje per boot zo’n 40 minuten one way.
Eenmaal aangekomen op Pangkor Town, zo rond 14.00 uur, hebben we meteen een scooter gehuurd (lees: een rijbewijs of paspoort was niet nodig, we konden de scooter zo meenemen) en hebben we onze spullen in ons 1-sterren hotel gedumpt. Het was een vrij primitieve bedoeling, maar voor ons als studentjes prima te doen. Overigens, we moesten onze scooters eerst nog voorzien van benzine. Een volle tank (vraag me niet hoeveel liter) kostte ons maarliefst RM5, wat neerkomt op €1,25 (!). En als ik dan toch bezig ben; het vullen van je gehele autotank kost je maarliefst RM70, €17,50 (opnieuw: !). By the way, iedereen rijdt hier natuurlijk links, en dat was even een kleine omschakeling. Net als dat ik ook nog wel eens aan de rechterkant i.p.v. de linkerkant wil lopen en daardoor ook wel eens tegen iemand op bots, verliep het met de scooter in het begin ook niet geheel vlekkeloos, maar op wat kleine onhandigheden in het begin na, is het allemaal goed gegaan.

Na het speedy bezoekje aan ons hotel hebben we eerst wat gegeten, om vervolgens ons handdoekje op het strand te leggen en een duik te nemen in het water van Pangkor Island. Heerlijk! (Sorry voor de mensen in Nederland, maar ik moest het toch even kwijt). Na een paar uurtjes ultiem chillen onder het genot van 30+ graden en een ondergaande zon, hebben we een duik genomen in het zwembad bij het hotel en kregen we een massage die we beter niet hadden kunnen nemen. Wij stelden ons een heerlijke spa voor, ergens in dit 1-sterren hotel, maar nee, de massage werd gegeven op onze hotelkamer. Right. De 1 uur durende marteling had voor mij na 10 minuten al wel mogen stoppen, en leek daarnaast natuurlijk ook uren te duren. De woorden ‘auuu’ en ‘oefff’ werden regelmatig door ons uitgesproken, maar ondertussen konden we er ook om lachen. Hardhandig en pijnlijk, zo kun je het het beste omschrijven. Met het gevoel dat beide armen wel 5 keer uit de kom zijn getrokken en alle dode huid van mijn benen is weg-gewreven, was dit alles behalve een heerlijke en ontspannen massage, zoals ons dit natuurlijk wel werd verteld van te voren.
Onze zondag begon met Roti Canai als ontbijt, een korte scooterrit naar Coral Bay (het mooiste stuk strand van het eiland Pangkor) en zwemmen in het heldere zeewater. Daarna nog zo’n 1,5 uur op onze scooter rond gecrosst, want ja, om die hele tank nou vol benzine weer in te leveren.. Het eiland is van oost naar west maar 2 km., dus heel veel viel er niet te zien. Wel hebben we een bezoekje gebracht aan het Dutch Fort en zijn we door allerlei kleine dorpjes gereden. De huizen en gebouwen zien er hier vrij armoedig uit, en weer staan er 10 paar slippers en 6 motoren voor één klein huisje met een dak van golfplaten, waar mensen binnen op de vloer aan het slapen zijn. Soms zijn de verschillen toch wel erg groot.

Tot onze grote verbazing vertrokken zowel de boot als de bus op tijd, maar helaas, Maleisië zou Maleisië eens niet zijn als er geen sprake was van de welbekende traffic jam, en dus deden we er natúúrlijk weer langer over dan gepland, maar om 23.15 lag ik in bed en was het einde van het weekend alweer aangebroken.

Gelukkig staan er nog meer leuke dingen op de planning, maar helaas heb ik ook al moeten concluderen dat het me niet gaat lukken om alles te bezoeken/zien wat ik graag zou willen, simpelweg omdat ik daar niet genoeg tijd voor heb. Maar, dit weekend ga ik eerst naar Avici, weer in Sepang, op het internationale racecircuit. Begin Oktober was ik daar om Tiësto te aanschouwen, en dit weekend is dus Avici aan de beurt! De 2 weekenden daarna staan al volgepland met dagtochtjes, waaronder een bezoekje aan Genting Highlands en Port Dickson.
Arjan komt over iets meer dan 3 weken al deze kant op, en als hij er is pakken we het vliegtuig (YES, een keer geen bus!) en gaan we naar Langkawi, ook een eiland aan de Westkust van Maleisië dat het bezoeken zeker waard is. Dit noem ik nou nog eens heerlijke vooruitzichten.

Genoeg dingen in het vooruitzicht dus! Ik kan niet wachten tot mijn volgende bezoek aankomt, en in de tussentijd blijf ik bezig met tripjes, bezoekjes en genieten van alles hier. En, werken moet ook tussendoor nog gebeuren natuurlijk. En, ohja ohja, er staat ook nog een verhuizing op de planning naar jawel, de overkant van de straat. Wanneer dit gaat gebeuren is voor iedereen een raadsel, maar als ik mijn huisbaas mag geloven, is dit ‘ergens in December’. We’ll see!

Btw, foto’s zijn te zien op Facebook!

Salam Sayang en een dikke kus